Twórcą nazwy „aerobic" jest dr Kenneth Cooper, amerykański lekarz Narodowej Agencji Astronautyki USA - NASA, który przygotowywał programy kondycyjne dla kosmonautów (Cooper K., 1968). Założył on w Dallas „Centrum Aktywności Aerobikowej" (Aerobic Activity Center, obecnie Cooper Clinic) i opracował testy pozwalające obliczyć zdolność organizmu do przyswajania tlenu. Zanim użyto słowa „aerobics" na określenie zabawowego systemu treningowego, słowo to istniało w języku angielskim jako przymiotnik „aerobik" i oznaczało: „żyjący lub aktywny tylko w obecności tlenu", „mający miejsce w obecności tlenu", „powodowany przez tlenowce" - bakterie tlenowe.

Aerobami nazywa się istoty, które nie mogą żyć bez tlenu, w fizjologii zaś termin „aerobic" oznacza rodzaj przemian energetycznych, opartych na dostarczaniu tlenu do mięśni wykonujących wysiłki o charakterze ciągłym, wytrzymałościowym. W kontekście tych rozważań, aerobik jest zestawem ćwiczeń gimnastyczno - tanecznych pobudzających krążenie tak, by organizm poddany dodatkowym obciążeniom mógł pobierać możliwie dużo tlenu, a więc funkcjonować „aerobicznie", bez stanów niedotlenienia.

Aerobik w obecnej formie to już dziesiątki różnych zajęć prowadzonych w klubach fitness całego świata. Spośród tych zajęć można wyróżnić podgrupy, gdzie dominującym czynnikiem działającym na organizm ćwiczących są dominanty:

• cardio - formy zajęć wzmacniających układ krążenia tj. Hi-Lo aerobik, Low Impact czy aerobik w różnych odmianach tanecznych,
• muscle - formy zajęć wzmacniające układ mięśniowy w sposób pośredni (bezpośrednio działają typowe ćwiczenia w siłowni)
• cardio & muscle - formy mieszane działające na układ krążenia jak i aparat mięśniowy,
• cooling - formy zajęć typu stretching, ćwiczenia gibkościowe, yoga, pilates.